Kunstpakket 04
Hoe sterker je observeert, hoe abstracter je waarneming.
Vincent Van Den Meersch (1912 – 1996) inspireerde als docent en kunstpedagoog vele studenten, zo ook Hugo Duchateau (°1938) en Piet Stockmans (°1940).
De optische illusie van abstracte gekleurde vlakken die lijken te roteren rond een denkbeeldig middelpunt is een van zijn motieven die we vaak zien terugkomen in zijn oeuvre.
Duchateau tekent met potlood op papier een hyperrealistische weergave van een draad bevestigd aan een binnenmuur met plinten boven een houten vloer. De houtnerven zijn nauwkeurig weergegeven.
De driedimensionele installatie van Stockmans bestaat uit een houten tafel die dienst doet als kader dat de porseleinen borden afsnijdt.
Samen met o.m. Ado Hamelryck (°1941) stichtten deze kunstenaars de Limburgse School (1973) waar ieder op eigenzinnige wijze naar vernieuwing streeft.
Hamelryck snijdt zijn zwarte kaders verticaal in tweeën en behandelt het zwarte oppervlak alsof het een huid is die een getekend leven achter de rug heeft.
Dit staat in contrast met de gladde zeefdruk van drie effen zwarte rechthoeken van Willy De Sauter (°1938). Carmona is een stad in de provincie Sevilla, maar ook op de Filipijnen en op Costa Rica vinden we locaties met deze naam. Of, met andere woorden, hier zien we hoe hetzelfde woord toch drie verschillende betekenissen kan hebben.
De Rébus binnen het geschilderde open kader van Jacques Charlier (°1939) staat op dezelfde manier open voor verschillende betekenisgevingen. Hier vinden we drie verftoetsen die met een knipoog duiding genereren.