Kunstpakket 24
De geschiedenis veronderstelt aanwezigheid van evolutie … Met WØCXS omschrijft Urbain Mulkers (1945 – 2002) de relaties tussen sporen die oeroud zijn en tegelijkertijd dwingend actueel. Zijn oeuvre is een zoektocht naar dieperliggende structuren in de complexiteit van ons bestaan. De vergulde letters WØCXS op een zeeblauwe achtergrond staan symbool voor plaatsnamen, landkaarten en kunstwerken, die een reis door no man’s land symboliseren. (1978)
Kunst mag al lang meer zijn dan louter de nabootsing van de werkelijkheid. Kunst kent het recht om alleen nog zichzelf voor te stellen. Zo ontstaan er persoonlijke beeldtalen.
Hugo Duchateau (°1938) zoekt in zijn werken steeds naar de betekenis van de materie van het kunstwerk. De zwarte ruwe toplaag bij de hier opgenomen kunstwerken laat zichtbare sporen van het canvas zien, ondanks de suggestie van verschillende kleurlagen op mekaar. Enkel aan de randen zijn andere kleuren zichtbaar. Zo lijkt het alsof je het zwart kan “afpellen” om de onderliggende kleuren die aan de rand komen piepen te doen verschijnen. Krachtig werk en een sterke dialoog.
Vincent Van Den Meersch (1912 – 1992) was de leermeester van Duchateau. Zijn ‘Kruisiging’ uit 1950 laat een ascetisch Vlaams expressionistische stijl zien. Een vroeg werk van de meester kunstenaar, wiens oeuvre nadien een opmerkelijke evolutie doormaakte maar waarbij dit werk tevens erg betekenisvol is in het overzicht van zijn oeuvre.
De twee werken van stichtend kunstenaar van Pasfoundation, Piet Stockmans, verwijzen eveneens naar de evolutie des levens. Zo is de ‘krimp balk’ (2013) een installatie die verwijst naar het niet aflatende onderzoek van de kunstenaar, waarbij dit werk de ontstaangeschiedenis illustreert en de mal als het ware de mantel is waaruit een creatie tot leven gewekt werd. De krimp, een levensecht en natuurlijk gevolg voor het bakken van porselein, ‘de verf’ van deze keramiekkunstenaar die met zijn werken boeiende verhalen vertelt.
Het ‘Gevallen Boek’ (2017) van Piet Stockmans (1940) verwijst dan weer naar het dilemma des levens, en ook de keuze kunnen maken om dingen achter je te laten. De boeken in porselein van Piet Stockmans bevatten wel degelijk volgeschreven bladen, die omsloten, ‘vastgebakken’ en ‘gesloten’ zijn tot een bijzonder kunstwerk dat een verhaal in zich draagt. Een verhaal dat enkel de kunstenaar kent en waarmee hij ons aanspoort om tevreden te zijn met wat is en vooruit te kijken, niet eeuwig teruggrijpend naar wat afgesloten is. Dat geeft rust en nieuw perfectief, in de evolutie van ieders leven.
