Kunstpakket 15

“Kunst gaat over de zin van het zinloze,” dat claimt Jacques Charlier (°1939) en dat maakt hij misschien wel meteen duidelijk met een werk zoals het airbrush schilderij onder glas, met mes (2010). Toch lijken de omtreklijnen van de kleurvlakken alsof ze gesneden zijn door het mes, waardoor ze feilloos in mekaar passen als een puzzel.

In dit kunstpakket willen beelden en woorden zich bevrijden van hun drang naar definitie.

Voor Hugo Duchateau (°1938) is schilderkunst nooit definitief, maar altijd een “voorlopig” resultaat, alsof in de natuur van het schilderij de kleuren steeds in beweging blijven. Hoe open kan de monochrome kleur roodbruin zijn in de schilderkunst?

De verticale lijn bij Willy De Sauter (°1938) is een fundamentele keuze. De herhaling van dezelfde lijn vormt een monnikenwerk voor de kunstenaar. Zijn minimale lijnvoering lijkt op een machinale precisie.

Paul Gees (°1949) assembleert en bricoleert met verschillende soorten materie die hij onder spanning zet. In deze muursculptuur ervaren we de weerstand van het hout ten opzichte van de steen in de schede.

In het werk van Ado Hamelryck (°1941) toont de diversiteit van de ene kleur zwart dat zwart nooit absoluut zwart is. De lichtinval en weerkaatsing zorgen voor een gevoel van dynamiek in het oneffen oppervlak van het kunstwerk.

Deze kunstenaars zoeken naar vormgeving en expressie zonder waarom. Vorm en kleur staan op zichzelf zonder verwijzing naar iets anders. Het beste voorbeeld is misschien het abstracte werk van Van Den Meersch (1912 – 1996).