Bio

Ado Hamelryck werd geboren in 1941 te Halle. Hij woont en werkt in Genk. Ado genoot een kunstopleiding aan de Academie voor Schone Kunsten te Brussel alsook aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen. Sedert 1967 thuis in Genk, waar Ado jarenlang les gaf, is hij vandaag ere-docent aan de LUCA School of Arts. Ado Hamelryck was ook lid van de Limburgse School (1973) en is nog steeds actief als kunstenaar.

Evolutie

Het werk van Ado Hamelryck kent een opmerkelijke evolutie. Na een periode van relativerend realisme en kleur, evolueert Ado Hamelryck naar een bezinnende fase die een terugkeer naar de essentie van het kunstenaar-zijn inhoudt. Vorm – uitsluitend zwart als kleur – en handeling vergroeien tot een eenheid in ‘zwarte monotonie’. De keuze voor het louter gebruik van de kleur zwart in zijn werken is essentieel geworden voor zijn streven naar zuivere beelden en purificatie.

Vele tinten zwart

Het gebruik van ‘vele tinten zwart’ gaat in zijn werken vaak gepaard met dat van repetitieve, ritmische, meditatieve handelingen. Letters of tekens zonder betekenis vullen het vlak. Via een haast eindeloze reeks bewegingen ontstaat zo een zuiver beeld; het kunstwerk, en krijgt het zinloze zin. Dat is de essentie van de werken van Ado Hamelryck die alles behalve staan voor het kijken naar de wereld door een zwarte bril. Meer nog, Ado ziet zichzelf eerder als ‘colorist’ waarbij zwart de sterkste kleur is die hij in eindeloze facetten vertaalt in boeiende werken, in vele maten en diverse texturen.

In zijn monografie ‘Ado Hamelryck- Niet één zwart, maar zevenentwintig zwarten verzeker ik u’, beschrijft auteur Francis Smets het als volgt: “In het werk van Ado Hamelryck ligt de nadruk op het actieve proces: de eenzame, eremitische performance. Het is een spirituele oefening, op een andere wijze beoefend dan de antieke filosoof of de boeddhist, namelijk als hedendaagse kunstenaar, maar wel als hun gelijke in het zoeken naar wijsheid.”

Kunst te kijk

Zijn werk is o.m. in bezit van M HKA Antwerpen, Universiteit Antwerpen, Provincie Limburg, Vlaamse Gemeenschap, Franse Gemeenschap, CIAP Hasselt, Nationale Bank Brussel, Vlaams Parlement Brussel, KBC, MuZee Oostende, Atelier 340 Brussel en het Provinciehuis van Hasselt (geïntegreerde dubbele muurinstallatie) alsook van menig privé-verzamelaar.

Het oeuvre-overzicht in de Pasfoundation-collectie omvat meerdere werken, die samen een sterk beeld neerzetten van een boeiend hedendaags kunstenaar, die zwart op eigenzinnige en haast spirituele wijze tot leven weet te wekken.

Bio

Urbain Mulkers woonde en werkte in Schulen (provincie Limburg), waar hij in 1945 werd geboren. Hij overleed er in 2002, op 56-jarige leeftijd. Reeds in zijn jonge jaren werd hij aangemoedigd om zijn aanleg voor tekenen uit te leven en zijn creativiteit de vrije loop te laten. Deze vroegtijdige onderdompeling in wat kunst kan en moet zijn, speelt bewust mee bij zijn latere studiekeuze Toegepaste Grafiek te Hasselt, die hij zowel in zijn vrije als toegepaste kunsten zal inzetten. De graficus Mulkers, die zich steeds en op de eerste plaats een vrij en beeldend kunstenaar voelde, sluit zich eind jaren ‘60 aan bij een groep avant-garde kunstenaars in Limburg, wiens succes en artistiek geweld tot ver buiten de provinciegrenzen doorbrak. Zo was hij lid van de Research Group (1967) en van de Limburgse School (1973), maar ging vooral zijn eigen weg.

Van 1980 tot 1995 stond hij aan het hoofd van het Provinciaal Museum in Hasselt en van de Grafische Studio van de Provincie Limburg. Hij zette hedendaagse kunst letterlijk en figuurlijk met eigen stempel mee op de kaart in Limburg, waar hij betekenisvolle lijnen uitzette voor de Euregio, die hem nauw aan het hart lag.

Evolutie

In enkele decennia maakte hij een opmerkelijke evolutie door. Gestart vanuit een hyperrealistische periode (1970), waarvan vooral zijn ‘draperingen’ bekend zijn, evolueerde Urbain Mulkers geleidelijk aan van abstrahering met verf en potlood, naar verbeelding. Hij ruilt in de jaren ‘80 penseel en potlood voor schaar en lijmpot, en de kleur van landkaartfragmenten wordt zijn palet. Dagdagelijkse voorwerpen die hij hiermee bekleedt krijgen een andere inhoud. In de landkaarten ziet hij een symbool van macht en relativering waarbij fictie en realiteit in zijn werken naadloos verbonden worden. Met deze vernieuwende vorm van cartografie schept Urbain Mulkers zijn utopische wereld ‘Wøcxs’, zoals in ‘The Genus World’ (2000) waarvoor hij 208 landen tot bloemen herschept. Dit werk werd o.m. opgenomen in de Pasfoundation-collectie. Een andere grootschalig en boeiend wereldbeeld zijn zeven cartografische vogels (2001) die de reizigers in de luchthaven van Zaventem symbolisch uitgeleide deden of welkom heetten. Sinds 2018 is dit werk in bezit van The Phoebus Foundation Antwerpen.  Door zijn vroegtijdig heengaan werd zijn werk en evolutie helaas bruusk afgebroken.

Kunst te kijk

Urbain Mulkers mocht meerdere prijzen in ontvangst nemen en was in 1998 Laureaat van de East-Meets-West-prijs New-York. In 2020 werd zijn werk op de prestigieuze BRAFA-beurs in de verf gezet. Zijn werk is verder o.m. in het bezit van M HKA Antwerpen, Vlaamse Gemeenschap, Provincie Limburg, CIAP Hasselt, Universiteit Hasselt, Academisch Ziekenhuis Maastricht, Belfius Bank e.a. private en publieke instanties.

Pasfoundation kon een bijzonder oeuvre-overzicht verwerven dat de carrière van Mulkers ruim en kleurrijk in beeld brengt.

Bio

Paul Gees, geboren in 1949 te Aalst, woont en werkt in Schoonaarde. Van opleiding is Paul Gees interieurarchitect, afgestudeerd aan Sint-Lukas te Brussel, waar hij van 1980 tot 1992 ‘Vormstudie’ doceerde en van 1992 tot 2009 ‘Expressie en mixed-media’ in het departement architectuur  in Sint-Lucas Gent. Hij stond graag dicht bij de studenten om ook met hen ‘te bouwen aan de toekomst’. Al die jaren en meer bepaald vanaf 1975 is Paul Gees actief als beeldend kunstenaar. Hij bouwde over de afgelopen 45 jaren, een ‘stevig’ oeuvre op waarbij steen, hout en metaal de rode draad vormen van zijn beeldhouwwerken.

Evolutie

Aanvankelijk in dialoog tussen (essen)hout en steen, later uitgebreid met staal om tevens buitenconstructies en grotere installaties mogelijk te maken, evolueerde het werk van Gees letterlijk en figuurlijk ook in de ruimte, daar waar de materie samen met de architectuur steeds een evenwicht zoekt. Door de uitdaging met de zwaartekracht aan te gaan, ontstonden vaak ‘geladen beelden’ die een natuurlijke balans – veelal na een boeiende evenwichtsoefening – in zich dragen. Kunstfilosoof Françis Smets vat het treffend samen: “De sculpturen van Paul Gees zijn als het ware elementaire fysica die tot eenieders directe ervaring behoort. Hij werkt met natuurwetten die we allen proefondervindelijk ontdekt hebben. Wat buigt, veert terug. Wat boven de grond geheven wordt, valt. Beweging en onbeweeglijkheid hebben een onderlinge verhouding. Vanuit deze leerschool ontstaan de sculpturen van Paul Gees en niet vanuit de handboeken van sterkteleer of dynamica. Dat is hun eerste kenmerk: zij worden gedragen door de natuurlijke orde der dingen.”

In zijn recent verschenen boek met treffende titel ‘Tension, balance, risk, stability’ ontdekken we de wereld van Paul Gees in vele vormen, steeds met zelfde constanten en sterk opgebouwde eigen beeldtaal.

Tekeningen

Naast de vele beeldhouwwerken, leven ook bepaalde tekeningen van Paul Gees een eigen leven, waarbij ‘mixed technieken’ worden ingezet en de kader van het blad als het ware het ruimtelijk kader bepaalt. Voor deze ‘autonome tekeningen’, waarvan er ook enkele zijn opgenomen in de Pasfoundation-collectie, viel de kunstenaar o.m. in Rijeka (1988) in de prijzen.

Kunst te kijk

Zijn werk geniet grote nationale en tevens internationale erkenning en is in het bezit is van vele publieke collecties, alsook van menig privé-collectie, met voor Pasfoundation een bijzondere selectie van middelgrote beeldhouwwerken en tekeningen, die ook zonder woorden erg sprekend zijn.

Bio

Willy De Sauter werd geboren in 1938 in Dudzele. Hij woont en werkt in Tielt. Willy De Sauter studeerde Grafische Vormgeving aan Sint-Lucas te Gent. In 1976 was hij laureaat van de Jeune Peinture Belge en mocht daarnaast vele prijzen in ontvangst nemen.

Compromisloos minimalisme

Zijn werk evolueerde over de jaren heen maar wordt gekenmerkt door een opmerkelijke eenvoud die rust uitstraalt. De Sauter wil vanuit deze ‘bewuste eenvoud’ een sterke ervaring generen bij de toeschouwer. Hij ontwikkelt een consistent oeuvre, dat gekenmerkt wordt door een compromisloos minimalisme zonder effecten, dat ook wel een subtiele kritiek op de massaconsumptie van beelden in onze maatschappij in zich draagt.

Evolutie

Reeds begin jaren ‘70 ontwikkelde Willy De Sauter een opmerkelijke beeldtaal die zeer minimaal oogde. Aanvankelijk tekent hij lijnen, vaak in herhaling als verwijzing naar het repetitieve van de grafische sector of, zoals een criticus recent opmerkte, ‘een lijn die uit gaat wandelen’. Het trekken van een lijn werd een attitude, een keuze, om de artistieke schepping terug te leiden tot de essentie. In de eerste werken zien we horizontale, diagonale alsook verticale lijnen, waardoor er rasters en composities ontstaan. Nadien blijven enkel verticale lijnen over om het werk nog meer kracht bij te zetten.

In de jaren ‘80 verkent Willy De Sauter de ruimte met o.m. objecten als abstracte representaties die interfereren met de architectuur. Hij wil breken met het strenge zwart-wit contrast van voordien en verrijkt zijn werk met o.m. koper en goud. De Sauter voelt zich verwant met de architect die ook op zoek gaat naar orde en ‘een lijn’ in het ontwerp. Naast driedimensionele beelden maakt hij vanaf dan ook levensgrote tekeningen die verwijzen naar het modernisme van gebouwen. De experimenten met een architecturale vormentaal zet De Sauter nadien verder op houten panelen, bedekt met vele krijtlagen, die hij met grote ambachtelijke zorg aanbrengt. Kunst en kunde gaan hierbij hand in hand.

In 1990 is er nog een lijnstructuur terug te vinden in de krijtschilderingen van Willy De Sauter, maar na 2000 kiest hij resoluut voor monochrome panelen waar het enkel nog gaat om de krijtlaag. De monochrome krijtwerken zijn een voortzetting van jarenlang onderzoek naar een fundamentele benadering van kunst en een niet aflatend reductieproces om tot de essentie te komen. Het veranderde lichtspel, de rijke intensiteit van het wit de contrasten tussen glad en mat zijn slechts enkele elementen die diepgang geven aan deze werken waarbij de kunstenaar de toeschouwer uitdaagt om de tijd te nemen om de subtiele visuele prikkels waar te nemen. Visuele rust is kenmerkend voor deze werken, die een diepe filosofische grondslag hebben.

Kunst te kijk

Willy De Sauter exposeerde nationaal en internationaal op vele plaatsen, zijn werk geniet grote erkenning in binnen- en buitenland en is in bezit van o.a. M HKA Antwerpen, Nationale Bank Brussel, Museum van Moderne Kunst Brussel, Vlaamse Gemeenschap, ING en Belfius Bank, Groeningemuseum Brugge, Caldic Collectie Rotterdam, Museum Voorlinden (Wassenaar, Ndl.) alsook bij privéverzamelaars.

Pasfoundation kon een interessant oeuvre-overzicht verwerven dat de ‘krijtlijnen’ en evolutie van zijn werk mooi in kaart brengt.