Hugo Duchateau

° 1938



Bio

Hugo Duchateau, geboren in Tienen in 1938, woont en werkt in Sint-Truiden. Na zijn opleiding glasschilderkunst aan het Provinciaal Hoger Instituut voor Architectuur en Toegepaste Kunsten in Hasselt, werkt Hugo Duchateau als zelfstandig kunstenaar. Hij doceerde jarenlang aan de Katholieke Hogeschool Limburg, departement Media & Design Academie (Genk), nu LUCA School of Arts, waar hij thans ere-docent is.

Als stichtend lid van de ‘Research Group’ (1967) en lid van de Limburgse School (1973), zocht hij samen met andere kunstenaars volop naar vernieuwing. Vanuit deze vernieuwde en experimentele inslag, mogen we Hugo Duchateau bovendien beschouwen als een belangrijke vertegenwoordiger van de fundamentele schilderkunst waarin zijn werk evolueert van hyperrealistisch naar conceptuele kunst, tot vrije schilderkunst, steeds emotioneel maar beheerst als een volleerd meester.

Evolutie

Hugo Duchateau is voor alles een scherpe observator. “Als je goed kunt kijken, kun je voor dertig procent schilderen.”, zo zei hij tegen zijn studenten. Het vaak geprezen observatievermogen van Hugo Duchateau beïnvloedde sterk zijn artistieke visie en oeuvre, dat zowel abstract als figuratief is en een duidelijke evolutie kent.

In zijn vroegste werk verkent hij de hoekstenen van de schilderkunst (kleur, vorm, materie) en onderzoekt de werktuigen van de kunstenaar: hij schildert het schilderen en tekent het tekenen. Dat kunnen schilderende borstels zijn, druipende verf, of potloden die zichzelf tekenen. Ruimtelijk realiseert hij o.a. tapijten van potloodslijpsel (o.m. installatie in het S.MA.K. in 1988) en confronteert hij de kijker met installaties waarin integratie en exploratie van zijn gebruikte materialen essentieel zijn. Later zal de ruimtelijke schepping geleidelijk verdwijnen.

In de loop der jaren verruimt Hugo Duchateau zijn visie. Van de spanning tussen de kunstenaar en zijn werktuigen verschuift de klemtoon naar de verhouding tussen natuur en cultuur. In zijn schilderijen lijken lijnen en vlakken een eigen wil te krijgen: ze vormen een spel van gecontroleerde chaos waarin de kunstenaar ten volle kan experimenteren met kleur, vorm en substantie.

In later werk confronteert Hugo Duchateau de kijker opnieuw met installaties, waarbij de natuur en het milieu als een artistiek en bewustwordingsproces centraal staan. In de jaren negentig en later laat Duchateau de natuur – en dus de materie waaruit hij zijn werken maakt – en de verf de vrije loop. De maîtrise van de kunstenaar schuilt er enkel nog in te weten wanneer de natuur haar werk gedaan heeft en het kunstwerk kunst is.

Doorheen zijn lange carrière is de relativerende en licht humoristische toon in zijn werk een toegevoegde waarde.

Kunst te kijk

Hugo Duchateau ontving vele prijzen, onder mee de Prix de Rome (1967) en de Provinciale Prijs Schone Kunsten Limburg (1983), het jaar waarin hij de Vlaamse Gemeenschap vertegenwoordigde op de biënnale van Sao Paulo. Zijn werk is o.m. in bezit van M HKA Antwerpen, S.M.A.K. Gent, MuZee Oostende, Provincie Limburg, Vlaamse Gemeenschap.

Pasfoundation kon een mooi oeuvre-overzicht verwerven, dat de evolutie van zijn schilderkunst over de verschillende periodes in beeld brengt.

Hugo Duchateau – Bijna Dicht (DucH-36)

Hugo Duchateau – Gespannen tussen Wit en Zwart (DucH-8)

Hugo Duchateau – Meestergezien (DucH-20)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-28)

Hugo Duchateau – Geel Lijntje op Bruin (DucH-10)

Hugo Duchateau – Lichtblauw (DucH-17)

Hugo Duchateau – Beschilderde ezel (DucH-24)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-35)

Hugo Duchateau – Toedekken I-II-III-IV (DucH-2)

Hugo Duchateau – Rood (DucH-23)

Hugo Duchateau – Corvo 1 (DucH-37)

Hugo Duchateau – Geschilderd potlood en grafiek in de ruimte (DucH-16)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-12)

Hugo Duchateau – Val II (DucH-22)

Hugo Duchateau – Schilderij met Roze Vlek en Haar (DucH-4)

Hugo Duchateau – Verfborstel met zijn verfstreep (DucH-19)

Hugo Duchateau – Oranje, zwart, groen, zo spontaan mogelijk in,over,door mekaar (DucH-27)

Hugo Duchateau – Oranje, zwart, bruin, groen, zo spontaan mogelijk I (DucH-26)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-18)

Hugo Duchateau – Het Onstaan van een Papieren Molentje (DucH-13)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-30)

Hugo Duchateau – Bruine Draad (DucH-5)

Hugo Duchateau – Grijze val (DucH-3)

Hugo Duchateau – Warm bruin schraal aangewend (DucH-21)

Hugo Duchateau – Over Relaties (DucH-14)

Hugo Duchateau – Corvo 2 (DucH-38)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-29)

Hugo Duchateau – Totem van paletten (DucH-25)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-7)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-33)

Hugo Duchateau – Mist I (DucH-9)

Hugo Duchateau – Denali (DucH-15)

Hugo Duchateau – zonder titel (DucH-11)

Hugo Duchateau – Tekening (DucH-31)

Hugo Duchateau – Pasta (DucH-1)

Paul Gees

° 1949



Bio

Paul Gees, geboren in 1949 te Aalst, woont en werkt in Schoonaarde. Van opleiding is Paul Gees interieurarchitect, afgestudeerd aan Sint-Lukas te Brussel, waar hij van 1980 tot 1992 ‘Vormstudie’ doceerde en van 1992 tot 2009 ‘Expressie en mixed-media’ in het departement architectuur  in Sint-Lucas Gent. Hij stond graag dicht bij de studenten om ook met hen ‘te bouwen aan de toekomst’. Al die jaren en meer bepaald vanaf 1975 is Paul Gees actief als beeldend kunstenaar. Hij bouwde over de afgelopen 45 jaren, een ‘stevig’ oeuvre op waarbij steen, hout en metaal de rode draad vormen van zijn beeldhouwwerken.

Evolutie

Aanvankelijk in dialoog tussen (essen)hout en steen, later uitgebreid met staal om tevens buitenconstructies en grotere installaties mogelijk te maken, evolueerde het werk van Gees letterlijk en figuurlijk ook in de ruimte, daar waar de materie samen met de architectuur steeds een evenwicht zoekt. Door de uitdaging met de zwaartekracht aan te gaan, ontstonden vaak ‘geladen beelden’ die een natuurlijke balans – veelal na een boeiende evenwichtsoefening – in zich dragen. Kunstfilosoof Françis Smets vat het treffend samen: “De sculpturen van Paul Gees zijn als het ware elementaire fysica die tot eenieders directe ervaring behoort. Hij werkt met natuurwetten die we allen proefondervindelijk ontdekt hebben. Wat buigt, veert terug. Wat boven de grond geheven wordt, valt. Beweging en onbeweeglijkheid hebben een onderlinge verhouding. Vanuit deze leerschool ontstaan de sculpturen van Paul Gees en niet vanuit de handboeken van sterkteleer of dynamica. Dat is hun eerste kenmerk: zij worden gedragen door de natuurlijke orde der dingen.”

In zijn recent verschenen boek met treffende titel ‘Tension, balance, risk, stability’ ontdekken we de wereld van Paul Gees in vele vormen, steeds met zelfde constanten en sterk opgebouwde eigen beeldtaal.

Tekeningen

Naast de vele beeldhouwwerken, leven ook bepaalde tekeningen van Paul Gees een eigen leven, waarbij ‘mixed technieken’ worden ingezet en de kader van het blad als het ware het ruimtelijk kader bepaalt. Voor deze ‘autonome tekeningen’, waarvan er ook enkele zijn opgenomen in de Pasfoundation-collectie, viel de kunstenaar o.m. in Rijeka (1988) in de prijzen.

Kunst te kijk

Zijn werk geniet grote nationale en tevens internationale erkenning en is in het bezit is van vele publieke collecties, alsook van menig privé-collectie, met voor Pasfoundation een bijzondere selectie van middelgrote beeldhouwwerken en tekeningen, die ook zonder woorden erg sprekend zijn.


© Stephanie Vandevelde


    Piet Stockmans

    ° 1940



    Bio

    Piet Stockmans is geboren te Leopolsburg in 1940. Hij woont en werkt in Genk, waar hij tot op de dag van vandaag actief is als kunstenaar en keramist, op C-mine in de gelijknamige ‘Studio Pieter Stockmans’.

    Piet Stockmans is lid van de Limburgse School, een kunststroming met volle bloei medio 20ste eeuw, die aanleunt bij het expressionisme en ook in Limburg een eigen en gunstig kunstklimaat op gang trok. Van 1966 tot 1989 was Piet industrieel ontwerper bij de porseleinfabriek Koninklijke Mosa te Maastricht. Tussen 1969 en 1998 was hij docent industriële vormgeving aan het departement productdesign van het Stedelijk Hoger Instituut voor Visuele Kommunikatie en Vormgeving, nu bekend onder de naam LUCA School of Arts, te Genk. Van 1983 tot 1985 was hij docent keramiekdesign aan de Design Academy Eindhoven. Sinds 1989 is hij aan het werk als designer, naast zijn vrij werk en passie als kunstenaar.

    Piet Stockmans richtte in 2012, samen met enkele kunstminnende ondernemers, Pasfoundation op.

    Sterk met porselein

    Piet koestert het medium porselein in al zijn facetten. Hij ontwerpt industrieel geproduceerd serviesgoed (denken we aan de wereldberoemde Sonja-kop), hij vervaardigt ambachtelijke objecten én hij creëert artistieke installaties. Functionaliteit én vrij kunstenaarschap zijn nauw verweven in zijn werk. Naast zijn drievoudige scheppende bezigheden, draagt Piet Stockmans als gastdocent of stagebegeleider, zijn kunde nog steeds over aan studenten, waarbij hij moeiteloos de brug legt tussen verschillende generaties.

    Evolutie

    Gegroeid vanuit zijn ervaring als industrieel ontwerper van o.a. het Mosa-porselein, staat Piet Stockmans reeds in de jaren zeventig in de kijker met gedefunctionaliseerd serviesgoed als uiting van vrije kunst. De ingezakte koffiepotten en verfrommelde schotels van toen beschouwt hij nu veeleer als noodzakelijke sculpturale cartoons die geleidelijk aan de weg effenden naar zijn huidig werk. Kenmerkend in deze evolutie is de bolvorm als uitgangspunt, en de vele murale en ruimtelijke stapelingen van porselein als materie ‘an sich’, die hij repetitief en in een minimalistische aanpak omvormt tot monumentale sculpturen. Geleidelijk dringt zich een menselijke aanwezigheid op onder vorm van maskers en afgietsels van lichaamsvormen. Ook geheel nieuwe toepassingen, met o.m. ‘het Waterpad’ te Hassel’ (mei 2020), geven blijk van zijn visionaire en nog steeds vernieuwende geest.

    Kunst te kijk

    Piet mocht vele prijzen in ontvangst nemen en bekleedt een unieke plaatst in de Belgische na-oorlogse kunstgeschiedenis.

    De werken van Piet Stockmans in de collectie van Pasfoundation geven een breed beeld van zijn sterk geëvolueerd oeuvre, waarbij wit en ‘Stockmans blauw’ de enige constanten zijn in een herkenbare, doch onvoorspelbaar sterke wereld die met de kracht van kwetsbaarheid mooi overeind blijft.


    © Stephanie Vandevelde





    Piet Stockmans over het ontstaan van Pasfoundation.
    Lees meer …




    Beluister de Podcast met Piet Stockmans

    Piet Stockmans – 100 vazen in een kist (StoP-20)

    Piet Stockmans – Schaal 5 (StoP-10)

    Piet Stockmans – 5 maskers “Via dolorosa” (StoP-21)

    Piet Stockmans – Only for adults (StoP-30)

    Piet Stockmans – Vijzel 2 (StoP-13)

    Piet Stockmans – Installatie eierschaalbekers (StoP-14)

    Piet Stockmans – Gevallen Boek (StoP-28)

    Piet Stockmans – Boek over de sterren (StoP-27)

    Piet Stockmans – Wandinstallatie Strippen (StoP-16)

    Piet Stockmans – 15 bollen (StoP-1)

    Piet Stockmans – 3 Maskers “Via Dolorosa” (StoP-22)

    Piet Stockmans – 25 jaar werken met porselein3 boxen met porseleinen platen (StoP-36)

    Piet Stockmans – Wandinstallatie wimpels (StoP-19)

    Piet Stockmans – Krimp Kegel (StoP-33)

    Piet Stockmans – Schaal 2 (StoP-7)

    Piet Stockmans – 5 mensenhuiden (StoP-24)

    Piet Stockmans – Gestapelde lichamen (StoP-23)

    Piet Stockmans – 25 jaar werken met porselein (StoP-35)

    Piet Stockmans – Kleitabletten (StoP-29)

    Piet Stockmans – 1000 kroesjes (StoP-15)

    Piet Stockmans – Vijzel 1 (StoP-12)

    Piet Stockmans – Schaal 3 (StoP-8)

    Piet Stockmans – Bol met rode profilering (StoP-5)

    Piet Stockmans – Krimp Balk (StoP-34)

    Piet Stockmans – Opengevouwen vaas 2 (StoP-32)

    Piet Stockmans – Tafel (StoP-2)

    Piet Stockmans – Mantel (StoP-26)

    Piet Stockmans – Genesis (StoP-17)

    Piet Stockmans – Schaal 4 (StoP-9)

    Piet Stockmans – 19 kommetjes met inhoud (StoP-3)

    Piet Stockmans – Doorboorde borden (StoP-4)

    Piet Stockmans – Schaal met korrels (StoP-25)

    Piet Stockmans – Schaal 1 (StoP-6)

    Piet Stockmans – Porselein op papier (StoP-18)

    Piet Stockmans – Materiaalonderzoek (StoP-11)

    Willy De Sauter

    ° 1938



    Bio

    Willy De Sauter werd geboren in 1938 in Dudzele. Hij woont en werkt in Tielt. Willy De Sauter studeerde Grafische Vormgeving aan Sint-Lucas te Gent. In 1976 was hij laureaat van de Jeune Peinture Belge en mocht daarnaast vele prijzen in ontvangst nemen.

    Compromisloos minimalisme

    Zijn werk evolueerde over de jaren heen maar wordt gekenmerkt door een opmerkelijke eenvoud die rust uitstraalt. De Sauter wil vanuit deze ‘bewuste eenvoud’ een sterke ervaring generen bij de toeschouwer. Hij ontwikkelt een consistent oeuvre, dat gekenmerkt wordt door een compromisloos minimalisme zonder effecten, dat ook wel een subtiele kritiek op de massaconsumptie van beelden in onze maatschappij in zich draagt.

    Evolutie

    Reeds begin jaren ‘70 ontwikkelde Willy De Sauter een opmerkelijke beeldtaal die zeer minimaal oogde. Aanvankelijk tekent hij lijnen, vaak in herhaling als verwijzing naar het repetitieve van de grafische sector of, zoals een criticus recent opmerkte, ‘een lijn die uit gaat wandelen’. Het trekken van een lijn werd een attitude, een keuze, om de artistieke schepping terug te leiden tot de essentie. In de eerste werken zien we horizontale, diagonale alsook verticale lijnen, waardoor er rasters en composities ontstaan. Nadien blijven enkel verticale lijnen over om het werk nog meer kracht bij te zetten.

    In de jaren ‘80 verkent Willy De Sauter de ruimte met o.m. objecten als abstracte representaties die interfereren met de architectuur. Hij wil breken met het strenge zwart-wit contrast van voordien en verrijkt zijn werk met o.m. koper en goud. De Sauter voelt zich verwant met de architect die ook op zoek gaat naar orde en ‘een lijn’ in het ontwerp. Naast driedimensionele beelden maakt hij vanaf dan ook levensgrote tekeningen die verwijzen naar het modernisme van gebouwen. De experimenten met een architecturale vormentaal zet De Sauter nadien verder op houten panelen, bedekt met vele krijtlagen, die hij met grote ambachtelijke zorg aanbrengt. Kunst en kunde gaan hierbij hand in hand.

    In 1990 is er nog een lijnstructuur terug te vinden in de krijtschilderingen van Willy De Sauter, maar na 2000 kiest hij resoluut voor monochrome panelen waar het enkel nog gaat om de krijtlaag. De monochrome krijtwerken zijn een voortzetting van jarenlang onderzoek naar een fundamentele benadering van kunst en een niet aflatend reductieproces om tot de essentie te komen. Het veranderde lichtspel, de rijke intensiteit van het wit de contrasten tussen glad en mat zijn slechts enkele elementen die diepgang geven aan deze werken waarbij de kunstenaar de toeschouwer uitdaagt om de tijd te nemen om de subtiele visuele prikkels waar te nemen. Visuele rust is kenmerkend voor deze werken, die een diepe filosofische grondslag hebben.

    Kunst te kijk

    Willy De Sauter exposeerde nationaal en internationaal op vele plaatsen, zijn werk geniet grote erkenning in binnen- en buitenland en is in bezit van o.a. M HKA Antwerpen, Nationale Bank Brussel, Museum van Moderne Kunst Brussel, Vlaamse Gemeenschap, ING en Belfius Bank, Groeningemuseum Brugge, Caldic Collectie Rotterdam, Museum Voorlinden (Wassenaar, Ndl.) alsook bij privéverzamelaars.

    Pasfoundation kon een interessant oeuvre-overzicht verwerven dat de ‘krijtlijnen’ en evolutie van zijn werk mooi in kaart brengt.

    Jacques Charlier

    ° 1937



    Bio

    Jacques Charlier werd geboren in 1939 in Luik, waar hij woont en werkt. Hij is een autodidact en rasecht vrij kunstenaar die op eigenzinnige wijze weigert om kunst als iets ernstig te beschouwen. Reeds als puber had hij het voornemen om een kunstenaar te worden en enkel te doen wat hij graag doet. Hoewel niet van thuis uit gesteund om kunstacademie te volgen, leerde Jacques Charlier kunst & kunstgeschiedenis door zelfstudie en het blijvend voeden van zijn vrije maar kritische geest. Om zijn dromen te kunnen waarmaken, werkte Charlier eerst lange tijd te Luik bij de ‘Service Technique Provincial’ (STP, 1958-1978) om zich daarnaast voluit in te leven en vanaf begin jaren zestig uit te leven, in vele kunstvormen. Reeds in 1966 kreeg hij een bijzondere vermelding bij de ‘Jeine Peinture Belges’. Van 1978 tot 1999 doceerde hij grafiek aan de Academie voor Schone Kunsten te Luik. Jacques Charlier is tot op de dag van vandaag actief als kunstenaar in zijn Luiks atelier.

    Evolutie

    De rode draad in zijn werk? Humor & ironie en bewust niet één stijl, maar vorm en stijl in functie van zijn wilde ideeën, die eindeloos mee bewegen op het ritme van zijn verbeelding.

    Jacques Charlier begon zijn kunstenaarscarrière begin jaren zestig. In 1962 maakte hij zijn eerste schilderijententoonstelling in de Kunstkamer te Antwerpen. Zijn eerste tentoonstellingen bestonden uit neo-dadaïstische ‘mises en scène’ van verzamelde objecten met integratie van foto’s. In 1963 begon hij een verzameling professionele foto’s aan te leggen. In die tijd waren de pop art en het nouveau réalisme in volle opgang. Hij stelde zich vragen bij het fenomeen ‘mode’ en andere grillen van de tijd, en ontwikkelde een eigen, erg kritische taal tegenover het historicisme in de kunst: dat werd de rode draad van zijn aanpak.

    Van 1965 tot 1969 ging zijn werk verschillende kanten uit: hij maakte muzikale- en video-experimenten, performances met conferenties over kunst, poëtische teksten, strips, gaf een tijdschrift uit, maakte radio, en richtte zelfs een centrum op voor het afkicken van kunst. Samen met Marcel Broodthaers kwam Jacques Charlier in die tijd in de hipste galerijen van het land. In 1970 maakte hij kennis met Fernand Spillemaeckers, die de galerij MTL in Brussel had geopend. Daar werd de eerste tentoonstelling gehouden van de professionele foto’s van de STP die hij in een geheel nieuwe context plaatste. Het werd een succes, mede door de opkomst van de minimale en conceptuele kunst. In 1975 begon hij met muziek, met een reeks klinkende namen (o.m. de groep Terril) en successen tot gevolg. Als geen ander kleurde Charlier in die periode (1969 – 1980) tevens met karikaturen zijn kijk op de snel veranderende wereld, met ‘bijzondere personaliteiten’ in de picture. Ook hier is humor dè smaakmaker van zijn doorleefde werken.

    In het begin van de jaren tachtig keerde Jacques Charlier terug naar de schilderkunst, doch als multidisciplinair kunstenaar bleef hij verfrissend en steeds verrassend uit de hoek komen. Hij legde zich vanaf dan toe op het parodiëren-herlezen van de hele kunstgeschiedenis. Vanaf 1986 en tot in de jaren 1990 werkte hij met procedés die hij opzettelijk uitkoos omdat ze regressief zijn. In de jaren negentig maakte hij een serie portretten, zijn befaamde ‘galerij ter ere van het belgicisme’. Charlier bespeelt en verijdelt daarbij alle starre codes, zowat zijn handelsmerk dat vele gezichten kent.

    Ook nadien, in de jaren 2000, bleef Charlier uiterst actief vanuit een haast onuitputtelijk ‘jeugdig’ enthousiasme met blijvende artistieke productiviteit in vele vormen en kleuren.

    Kunst te kijk

    Jacques Charlier is een veelzijdig en vooraanstaand Belgisch kunstenaar, wiens werk geen grenzen kent, dat tot ver over de landsgrenzen werd geëxposeerd. In eigen land, zeker in Vlaanderen, echter minder bekend en voor Pasfoundation een rijke aanvulling van de kunstcollectie, als blijvend erfgoed. Jacques Charlier is daarnaast opgenomen in de collecties van o.m. het M HKA Antwerpen, S.M.A.K. Gent, MuZee Oostende, de Franse Gemeenschap, de FRAC’s van o.m. Ile-de-France en Nord-Pas-de-Calais en het MUDAM Luxemburg. In 2016 werd Charlier nog gehuldigd, met focus op schilderkunst en latere werken, door het MAC’s. Op zijn website/video, komt het werk sterk in beeld.


    © Laurence Charlier





    Interview met Jacques Charlier voor partnerbedrijf Sanofi i.s.m. Pasfoundation.
    Lees meer …

    © Copyright - Private Art Support Foundation